Categoriearchief: Chili

Chili en de aardbevingen

Het is goed mis in Chili om het vriendelijk te zeggen. Rond 27 februari vonden forse aardbevingen plaats rond Concepción aan de zuidkust. En nu in het midden van het land. Honderd kilometer rond de hoofdstad Santiago. Wat betekent dat de grootste haven van het land Valparaíso, die deels beschermd werelderfgoed is voor de UNESCO, met z’n stadsdelen op de heuvels, en ook in het zuiden op 90 km van Santiago de stad Rancagua waar mijn transbroer Andrés Rivera woont, stevig getroffen zijn. Santiago zelf lijkt vrij onbeschadigd te zijn Lees verder

Chileense nieuwtjes

Ik ben net terug van een kleine week Kopenhagen waar de mensenrechtenconferentie van de Outgames plaatsvond. Daar heb ik vooral met de Latijns-Amerika clan opgetrokken. En dan vooral met Andrés Rivera, mijn ‘broertje’. Van alles beleefd weer maar dat is meer voor etentjes en kroegavonden geschikt.

Lees verder

Chileense HLBT Trots

In het vorige bericht stelde ik al dat je moet uitgaan van de betrekkelijkheid van je plannen als je in Zuid-Amerika zit. Dat is soms ook positief. Bij mijn vrienden in Osorno (Z-Chili, maar niet zo heeeeel zuid) hoorde ik van de alternatieve Orgullo die zaterdags zou plaatsvinden. Daar pas je natuurlijk je plannen op aan.
Lees verder

Terug

Ben net een dagje terug van een kleine maand Chili (fun) en een kleine week Engeland (“werk”). Chili zeker was de moeite waard.

Zoals eerder geschreven ben ik van Zuid naar Midden gegaan. Over land en over zee (erheen door de lucht). In Patagonië (het diepe zuiden dus) was het nog winter: koud en nat en soms besneeuwd. Dat laatste was ook de bedoeling – ik wilde graag in een overwegend wit Chili aankomen. Ik houd van alle seizoenen, ze hebben alle hun mooie kanten – zelfs de Hollandse herfst met z’n regenbuien en wind. Voorwaarde is wel dat ik goed gekleed ben tegen het weer. Hoewel het land aan de koude Humboldt golfstroom ligt, is ook daar de opwarming van de aarde niet ongemerkt gebleven. Foto’s van een wit Natales zijn toch meestal een paar jaar oud.

Torres by night

Torres by night

Als altijd wanneer je naar Patagonië gaat, bleken de plannen maar betrekkelijk. Anda tranquilo is een vaak gebezigde uitdrukking daar: “rustig aan maar”. De natuur heeft zo haar eigen wil. En de mens past zich aan. Al is het ook uit economische overwegingen: In de winter zijn de dorpen hartstikke doods. Wat zich helaas ook in verminderde culinaire aandacht uit: eigenlijk geen enkele keer Echt lekker gegeten. De laatste dag in Santiago heb ik pas m’n eerste Echt lekkere congrio (kabeljauw-achtige vis) gegeten.
De natuur echter was echt heeeel mooi. Veel sneeuw nog in de Torres del Paine, zo veel dat je niet het hele circuit mocht lopen alleen de W aan de zuidzijde. Wat met ca. 20 kg bepakking in de winter en alleen oude loopervaring over een behoorlijk technisch terrein sowieso al een uitdaging was. Technisch betekent: matig gemarkeerd, smalle geitenpaden if any, soms de weg krijt raken en moeten zoeken waar dat verdomde pad ligt. Maar moooooi dat het was. Ik heb veel grote foto’s (3-6 MB) genomen en zal de beste ook online gaan zetten binnenkort.

Na de bergen ben ik over zee gegaan, van Puerto natales naar Puerto Montt. Met het vrachtschip de Puerto Eden. Langs ijsbergen. geltschers, beboste en onbewoonde eilanden on ijskoud water. En over de oceaan met huizenhoge golven waar de helft van de opvarende passagiers kotsmisselijk van werd. Ik evenwel niet. Vond het wel gaaf. Oook in gierende storm vanaf de boeg foto’s genomen tot de brug met terugriep. De fotos daarvan komen iets later want zijn stukgeraakt.

Over mijn queer ervaringen aldaar zal ik binnenkort wat posten.

Maar ook weer niet zo koud …

“Winter in Patagonië is koud” schreef ikals vorige titel. Maar zo tegen het einde van de winter valt het best mee. Je krijgt prachtige verschijnselen als volop sneeuw bij temperaturen van boven de 5 graden Celsius. In de bergen van de Torres del Paine zakte ik op weg naar de toppen rustig een half been diep weg in de sneeuw (Door de Chilenen consequent “ijs” genoemd). Vooral de wind die afentoe´s nachts opstak was vervelend; mijn tent is nl. niet winddicht blijkt. Niet genoeg in ieder geval. Maar es een bivakzak ofzo aanschaffen daartegen. Een nieuwe tent is ookweer zowat.

De tocht in de Torres was mooi maar erg zwaar voor iemand die al in geen jaren serieus aan trekking heeft gedaan. Anderzijds: hoe langer ik liep hoe beter het ging. Het was ook onwennigheid dus. Door de weersgesteldheid kon ik maar de helft van mijn plan uitvoeren: de noordzijde van de bergen was nog zeker een meter diepe sneeuw. Dat doen we dus maar niet (mag ook niet).

Dus heb ik nu een week over en ga ik nog maar even de grens over naar Argentinië, stukje wandelen in Chalten. Daarvoor moet ik wel weer over Calafate waar ik nu zit te typen. Ze hebben daar wel een goede infrastructuur gelukkig. Morgen verder naar Chalten,stukkie trekken langs refugio´s (hutten) als dat wil.

Paar dagen later weer in twee dagen terug naar Natales, Chili en dan met de boot noordwaarts. De zee is redelijk rustig, maar ver buitengaats toch afentoe ook wel onstuimig. Zal dus op een geven moment wel over de reling hangen. Maar dat hoort erbij. Anders heb je niet echt gevaren 😉

Ow en de lokale internetcafé-hond (lag buiten te slapen) doet de groeten, kwam even aaien halen binnen net.

 Ik heb heel veel foto´s en geen mogelijkheid ze makkelijk te uploaden dus dat komt straks wel.

 Ya. Es todo para hoy. Nos vemos.

Winter in Patagonië is koud

Pueto natales, 31-08-08, 18:45h

Pueto natales, 31-08-08, 18:45h

Het is bijna zover. Nog even en ik reis af naar spookachtig, wild Patagonië. Nu ga ik weliswaar in eerste instantie naar de bewoonde wereld, twee steden in het zuidelijkste stukje Patagonië, maar het doel is wilder. Ik ga lopen in de Torres del Paine. En dan met de boot naar Puerto Montt. En dan treinend denk ik een eind richting Santiago. Eerst een stuk naar Osorno, naar Franco. Daarna door naar Rancagua, naar Andrés.

Op het moment is het om 19 uur al donker daar. En erg vroeg licht wordt het ook niet. Winter dus. Wel het einde van de winter. En ik ga daarheen. Lopen in de bergen. Als het lukt ga ik de Q doen. Wat niet veel anders is dan het Circuit (de hele ronde) met een stukje extra eraan.

Als alles meezit maak ik drie uitstapjes (vanaf een vast kampeerplek in het ‘park’), naar een paar Miradores, uitzichtpunten. En ik moet sowieso de Paso John Gardner oversteken. Dat is langs de Glacier Grey. En die pas is berucht vanwege z’n enorme wind. maar dat zou – naast het feit dat het weer vier seizoenen op een dag kent meestal – het ergste moeten zijn. Ik heb me vele vragen gesteld: hoe is het weer, de temperatuur, hoeveel daglicht is er (“heliofanie” geheten). Gaat er regulier vervoer heen? (ja). Zijn de hostels enzovoort alle open? (geen idee, nog geen antwoord op e-mail).

Puerto Natales 31-08-08, 19.15h

De boot zal het meest er om houden: geheel afhankelijk van de zee, gaat ie wel, niet, later, dagen later, wordt ie gewoon ‘afgezegd’, gaat ie stuk … alles kan. maar als het goed is hebben ze een nieuwe boot en die moet het beter doen. We gaan het zien.

Mijn rugzak is voor zo’n 90% gepakt, weegt behoorlijk veel maar is prima draagbaar. Blij dat ik een nieuwe heb gekocht van iemand. Die oude van mij had dit niet lekker getrokken.

Puerto Natales 31-08-08, 19.15h

Los … en door!

Aanvankelijk was dit een draft voor een postje over chaos en keuzeproblemen. Net als Alexander de Grote duidelijk demonstreerde, moet je lastige knopen soms niet ontwarren maar doorhakken. Bij deze dan. Twee van de drie lastige punten zijn nu opgelost. Ik dubde over werk, reis en een kast. Daarvan blijft alleen werk nog onzeker.
Lees verder

Chileense zaken

In iets meer dan een week tijd zijn in Chili twee voor vrouwen zeer slechte juridische oordelen geveld. Eerst verklaart het Constitutioneel Hof dat de “morning after” pil niet aan meisjes van 13 mag worden gegeven. Vervolgens verklaart het Hooggerechtshof dat de katholieke Kerk het recht heeft te bepalen wie op een openbare (!) school godsdienstles mag geven, waardoor in laatste instante een lesbische lerares haar baan kwijtraakt.

Er is in Chili sinds het (officiële) einde van de  dictatuur een continue strijd gaande om de macht over de moraal. De eerste regeringen na Pinochet (Patricio Aylwin, Eduardo Frei) had de kerk het nog niet zo zwaar. Onder Ricardo Lagos (de vorige en eerste sociaal-democratische president) waren er ook nog niet zoveel aanvaringen tussen de staat en de kerk. Ze gingen meestal over homoseksualiteit. In die zin is het een merkbaar verschil dat er nu een vrouw aan de macht is, een gescheiden bewust ongehuwde moeder.

Chili is het enige land in Zuid Amerika waar abortus nog steeds categorisch verboden is, in alle gevallen.  Ook als het leven van de vrouw in gevaar is. Dus vinden er veel illegale abortussen plaats en gaan veel vrouwen met de ongewenste vrucht de grens met Peru over waar ze het wel kunnen laten doen.

Bachelet had een half jaar geleden ongeveer toegestaan dat de morning-after pil gratis beschikbaar komt, ook voor minderjarige meisjes vanaf 13 jaar. Zonder tussenkomst van arts of ouders. Hetgeen zoals bekend de zelfbenoemde morele autoriteiten van het land tegen de haren in strijkt. Die hebben – via een bestuurder van een deelgemeente van Santiago – processen aangespannen en gewonnen voor het Hooggerechtshof.

mars voor vrije pil

Dat is een stevige klap in het gezicht van de Chileense vrouwen. Die toch al niet te veel rechten hebben. In het Spaanse dagblad El Pais van 20-4-2008 lees ik gelukkig dat Bachelet zich distantieert van die uitspraak en zegt dat het een “enorme achteruitgang in gelijkheid” is. Alleen weet de regering dat ze niet in de positie is om er tegenin te gaan. Juridisch kan ze het niet naast zich neerleggen. En als ze het wel doet loopt ze het (ernstig ingeschatte) risico dat rechts (UDI en RN, pinochetistische partijen) zodanig amok gaan maken dat ze alles blokkeren en de toch al onevenredige verhoudingen in het parlement misbruiken om de regering ten val te  brengen. Wanneer de ‘progressieven’ van de Concertación (de huidige regeringscoalitie) open zijn en zeggen waar ze voorstaan en gelijke rechten willen gaan leveren, zouden ze misschien nog wel eens kunnen winnen van de Alianza (rechts dus).

De regering is vandaag in overleg bijeen om ook hierover te spreken wat doet denken dat ze nog geen definitief standpunt heeft ingenomen. Ze zou er nog overigens vrij makkelijk en medisch technisch correct onderuit kunnen:  er is nog geen sprake van een vrucht, dus er is nog geen sprake van abortus. Punt. Maar die weg kiezen ze dus (nog) niet.

Ondertussen gaan de vrouwenbeweging, gezondheidswerkers en sociale bewegingen de straat op tegen het besluit van het Hooggerechtshof. Vanuit de vrouwenbeweging is een mars gestart naar het centrum van Santiago om ook uit te leggen wat de implicaties zijn. Ook in andere steden wordt geprotesteerd.

Het andere verontrustende item was  dat een lesbische vrouw die al 21 jaar tot ieders tevredenheid godsdienstles gaf op een openbare school dat nu niet meer mag.

de betrokken lerares Sterker nog: de kerk heeft volgens het Constitutioneel Hof het volste recht te bepalen wie geschikt zijn om godsdienstles te geven. Ook aan openbare scholen. Het Hof besloot unaniem (met vijf stemmen) dat een wet uit de tijd van de dictatuur, die ook een duidelijk religieuze tint had, en die bepaalt dat de kerk het certificaat van geschiktheid mag afgeven nog steeds geldt. Sterker nog: het certificaat in kwesite moet uitgegeven worden in overeenstemming met de morele, religieuze en filosofische uitgangspunten van de katholieke kerk, en de staat mag zich er überhaupt niet mee bemoeien te moet leven.

Het lijkt wel of de paus zelf aan het bewind is daar nu. Ook hier laat men het er gelukkig niet bij zitten. Het lijkt erg op de Nederlandse constructie van “het enkele feit” (van homo’s zijn) dat al voldoende zou zijn voor ontslag.