Tag archieven: Amsterdam

Internationale brigades

Op de terugweg naar de stad fietste ik in Amsterdam-Noord door het park naar de pont. Vanuit de verte zag ik een monument en vroeg me af of dat inderdaad het Spanjegangesrs monument was.  Ja dus. Thuisgekomen de toespraak van Dolores Ibarruri naluisterend zat ik te janken. Vanwege het begin van de grote verliezen, het verraad en de hoop.

20140417_095931

In 1936 viel generaal Francisco Franco Spanje binnen vanuit Marokko waar hij gestationeerd was om de revolutie in de kiem te smoren, af te slachten. Deze fascsitische overval riep wereldwijd verzet op en uit vele landen sgtroomnden vrijwilligers naar Spanje om zich te melden bij de Internationale Brigades die het Spaanse revolutionaire volksleger van de Tweede Republiek moesten helpen de fascisten te verslaan. Er is heel veel over geschreven. Een van de bekendste boeken is “Salute to Catalonia” van George Orwell. Over de Nederlanders is in de jaren 1980 het een en ander verschenen (“Wat dunkt u van Spanje”, Frans Groot et al.), en de Brigadisten heben lange tijd hun Nederlanderschap verloren omdat ze in militaire dienst traden van een andere mogendheid. Ze eindigden statenloos. In die jaren 1980 is daar vrij veel publiciteit over gemaakt. In 1997 overleed in Nijkerk als een van de laatsten  de beroemde Spanjegaanger “Hollander Piet”, Piet Laros op 95-jarige leeftijd.

Ik heb kennisgemaakt met “Spanje” door een demonstratie met mijn vader toen ik nog jong was  (11,12 jaar) en later door het lezen van geschriften van Anton Constandse en Arthur Lehning, de peetvaders van het Nederlands anarchisme. Die  strijd tegen het fascisme en voor zelfbestuur sprak uiteraad ernstig tot de verbeelding.  Al was ik 200% overtuigd van geweldloosheid, dit was een heroïsche strijd. De men verloor door sabotage van de usual suspects maar ook door gebrek aan organsatie, gebrek aan eenheid (die ook weer versterkt werd door de Stalinisten en Trotskisten)

Hieronder de afscheidsrede van La Pasionaria bij de uittocht van de Internationale Brigades van uit Barcelona.  Uitgesproken door de actrice Esperanza Alonso uit 2011:

Met tekst en beelden, stemmig, de 60-jarige herdenking:

Verhalen en beelden van een strijd die verloren is doordat Stalin geld wilde zien voor z’n steun en niet zo’n beetje ook. Doordat de Fransen de wapens aan de grens met de Pyreneeën tegenhielden. En dan nog het bombardement natuurlijk op Gernika (Baskische spelling) waar Picasso zijn grote muurstuk over had gemaakt en welk bombardement in de Francotijd (1938-1978) als gedaan door de antifa was afgeschilderd, door de geallieerden.

Het einde van de dictatuur was als het oplichten van een bedompende grauwsluier die over het land en de bevolking lag. De uitbarstingen van verandering die daarna kwam noemt men de “Movida” en o.m. de beroemde filmregisseur Pedro Almodovar is daaruit voort gekomen. De dictatuur is over, maar inhoeverre Spanje een echte democratie is, kan men betwijfelen en des te sterker wanneer de Partido Poupular aan de macht is, zoals nu.

20140417_095956

Aan de Hollandse mannen en vrouwen die deelnamen aan de Spaanse Burgeroorlog en viielen ind estrijd tegen het fascisme. Hun waakzame houding en verzet is een waarschuwing tegen elke vorm van fascisme.

 

Schelden doet soms erg zeer

Er zijn duidelijk klerelijertjes die alleen aan zichzelf denken en als ze hun zin niet krijgen zich meteeen opblazen als een kikker. En als je er niet “normaal” uitziet dan ben je meer dan anders hun pispaal. Het is ook niet normaal wat holebi’s en transen gebeurt. En het is belangrijk om zulke gebeurtenissen zoveel mogelijk te melden, ook als er geen fysiek geweld is gebruikt. Dan krijgen beleidsmakers zicht op wat er speelt en kan er langs de juiste wegen (onderwijs, opvoeding en desnoods justitie) actie ondernomen worden om een queer-vriendelijker stad/land/wereld te maken.

Hieronder het relaas dat ik stuurde aan Roze in’t Blauw, het ‘homo’-netwerk van de Politie Amsterdam-Amstelland.

Ongeveer een half uur geleden, rond 18:50 uur op woensdag 25 11 2009, reed ik op de fiets op de Marnixstraat ter hoogte van cafe de Koe bij het Raamplein. Een bromscooter kwam mij achterop en wilde mij passeren. Ik hoorde de scooter niet (teveel kabaal om mij heen). De bijrijder (achterop) schreeuwde meteen iets in de trant van “kijk uit je doppen” en riep in elk geval “flikker” er achter aan. Ik was gekleed in een zwarte jas met glimmende knopen en een petje op. Hij zag me voor homo aan (c.q. irritant persoon dat hem in de weg zat). Mijn automatische reactie was “dankjewel schat”. Rustig geroepen. Alleen deze keer werd iemand zachtst gezegd laaiend.
De jongen van ca 18 jaar (ouder dan 16 waarschijnlijk en niet veel ouder dan 20) is van Marokkaanse afkomst en ca. 170 cm lang, stevig gebouwd, krachtig postuur.  Vrij kort.haar (donker, evenals zijn ogen) dat licht krulde.  Spreekt goed Nederlands met de bekende Arabische “g”. Helaas voldoet ie compleet aan het vooroordeel (hij wordt bedankt).
Hij kwam op nog geen halve meter voor me staan en begon heel hard te roepen “Wat zeg je? Wat zeg je?” “ik breek je kaak stomme flikker. Kankerhomo.” “Noem je moeder schatje” Hij kwam zeer dreigend op me over. Voorbijgangers riepen hem toe op te houden waarop zijn reactie was dat ie het toch niet tegen hen had, dus waar bemoeiden ze zich mee. De scheldpartij duurde denk ik twee minuten ongeveer. Hij herhaalde het “flikker”, “kankerhomo” en “ik breek je kaak” een aantal keren. Ik geloof dat ie nog meer riep maar dat weet ik niet meer precies.
Op het moment zelf ben ik heel kalm gebleven. Nu reageer ik mij af door dit te melden via een zo precies mogelijk verhaal. Het duurt nog wel even voor ik me weer helemaal senang voel, maar heb verder geen extra angst ofzo. Mochten jullie denken dat het zinnig is hiervan ook echt aangifte te doen, dan ben ik daar volkomen toe bereid. Stuur maar even een bericht terug dan.

Mijn naam is Vreer
Ik zie er queer uit en identificeer mij als transgender
Ik ervaar dit absoluut als hate crime, verbaal geweld.

Bij deze hebben jullie weer en melding voor de statistieken :/

Ik zit net niet meer na te trillen, maar het was duidelijk imponerend, iemand die zich gedraagt als de meest barse filmsergeant die je kunt bedenken. Sommige blaaskaken zijn helaas vrij overtuigend.

Pirates

“We are gender pirates , drawn to the furthest edges of uncharted waters, testing our courage and convictions over and over, inventing ourselves through sheer force of will. We capsize conventions and take no prisoners.”

Deze tekst staat op de muur in Mediamatic Bank waar veel foto’s van de franse fotograaf Kael T. Block hangen in een donker labyrint en waar je leuk met je gender kunt spelen. Een ander mooi citaat luidt: “You are only limited by your phantasies”. Oftewel je kunt zover veranderen als je durft.

Ga daar!

trannies galore!

Het Transgenderfilmfestival gaat beginnen.De vierde editie alweer. En ik zal er zijn. Alle dagen. Er zijn films, twee fototentoonstellingen en een Hormonotron Party.Na afloop van het Eerste TGFF in 2001 heb ik soort van de rode draad voor de rest van mijn leven tot nu toe gevonden en gevlochten: de Noodles.Er komen films over allerlei thema’s: over hijra’s (is ook fototentoonstelling van), korte VM-filmpjes, een One Freak show, een performance van Kate Bornstein, een documentare over intersekse. Te veel om op te noemen. Kijk vooral op de site van het 4e Nederlands Transgenderfilmfestival. En kom langs als je kunt. Het wordt goed. Echt. Lees verder