Gisteren diende voor de rechtbank in Den Bosch een zaak waarin een transvrouw, Ingrid van Kranen, vergoeding eiste via de Bijzondere Bijstand voor haar borstvergroting als onderdeel van de transseksuele behandeling.

Ingrid van Kranen heeft in Vught – waar ze woont – een aanvraag gedaan voor bijzondere bijstand teneinde de voor haar noodzakelijke borstprotheses vergoed te krijgen. Ze kan het zelf niet opbrengen en de ziektekostenverzekeringen vergoeden het niet meer. Dus zocht ze een andere weg: die van de Bijzondere Biijstand.
Haar verzoek werd afgewezen door de gemeente en zij heeft daartegen bezwaar gemaakt. De bezwaarcommissie heeft haar gelijk gegeven en de gemeente geadviseerd wel over de brug te komen. B&W heeft dit advies echter niet overgenomen. Daarop heeft Ingrid een beroepszaak aangespannen bij de rechtbank in Den Bosch.

De advocaat van Ingrid heeft vervolgens de coördinator van Transvisie,Thomas Wormgoor, in de arm genomen als getuige-deskundige. Het MCVU en Ingrids psycholoog (van de MCVU) hebben per brief gereageerd: van Trotsenburg noch de psycholoog waren in staat te komen. Er is opgeroepen om de publieke tribune te vullen maar helaas is dat niet echt opgevolgd: er waren een aantal mensen van de gemeente en een enkele betrokkenen uit transenland.
Op vallend is dat de rechtbank zeer zorgvuldig was en twee uur had uitgetrokken voor de zaak, met een meervoudige kamer.

De zaak waar het juridisch om draait is: kan de gemeente  verantwoordelijk gesteld worden voor zulke kosten?
Het verweer van de gemeente is is dat de aanvraag eigenlijk kritiek is op wetgeving en dat moet niet via vergoeding worden uitgevochten maar in het parlement in Den Haag. De gemeente moet de wet zoals ie is, uitvoeren. Ten tweede is de Bijzondere Bijstand voor dringende en noodzakelijke uitgaven in individuele gevallen. Men vermag neit in te zien wat hier zo dringend en noodzakelijk aan is. Dat betekent dat ze inzicht missen in wat het betekent om transseksueel te zijn.

De insteek van MCVU en Transvisie is dat het gaat om een normaal onderdeel van een objectief vastgestelde zeldzame aandoening (zeldzaamheid aspect is nuttig vanwege het de financiële consequenties). Officieel mag het dan wel cosmetische chirurgie heten, eigenlijk is het corrigerende chirurgie. En tot 2002 was het een normaal onderdeel van de behandeling en werd het vergoed.

Ingrid verwijt de gemeente onzorgvuldig handelen (stevig verwijt!) want deze zou geen onafhankelijk arts hebben geraadpleegd. Waarop de gemeente antwoordt dat ze dat wel hebben geprobeerd maar niemand hebben gevonden. De rechters waren zeker kritisch naar de gemeente. Ze vinden dat er wel degelijk ruimte is om dit te doen van de Bijz. Bijstand. Het gaat dan uiteindelijk om de reikwijdte van de wet (WWB, Wet Werk en Bijstand). Er zijn nu twee mogelijke uitspraken:

• De rechbank gelast onafhankelijk onderzoek naar de noodzaak (wegens onbekendheid met het verschijnsel) en houdt de zaak aan
• Zij neemt een besluit ten gunste van Ingrid of ten gunste van de gemeente.

De politieke implicatie van de zaak is duidelijk – zij het niet heel direct. Uiteindelijk kan het en vanuit ons moet het leiden tot een wijziging van de zorgverzekeringswet. Want dit probleem hoort natuurlijk niet op gemeentelijk niveau. Dit is de nare consequentie van een wetswijziging. Maar tot die tijd zou het eigenlijk gewoon vergoed moeten worden en bij voor Ingrid positieve uitspraak is er een precedent geschapen en kan iedereen in deze situatie vergoeding eisen.

Ik ben benieuwd wat de uitspraak zal zijn – over vier weken. Ow, en morgen komt het proces op TV bij 1 Vandaag ofzo.