Heel heel lang geleden in een plaats ver van het Internet hebben mijn lijf en ik hun eerste jaren doorgebracht. Dertig jaar na het begin sloegen we een nieuwe weg in. Weer een paar jaar later diende zich een onverwachte zijweg aan. Nu ik een paar transvormers heb gekocht, de stap heb gezet, geloof ik dat ik weer een stuk verder ben. Beter: een stuk heb voltooid in de geschiedenis van mijn lichaam en mij.
Een transvormer is een speciaal voor transmannen ontworpen top. Danaë, de ontwerpster heeft inmiddels een aardige collectie in huis: drie lengtes transvormer tops, (trans)badpakken, surfshirts die als mannen- zwemshirt kunnen dienen (inclusief borsten wegdrukkende binnenkant) …
Een paar jaar na mijn eerste grote transitie ontdekte ik to mijn verbazing en ergernis en ellende dat ik niet was wat ik mij tot dan had voorgehouden. Ik voelde mij geen dyke meer en mijn vervrouwelijkte lichaam was ondanks de schijn van het tegendeel niet af. Dan wel ’té’ af. Sowieso werd ik gek van de estrogenen (10 mu/dag) en ben daar toen al vrij snel mee gestopt. maar ik had wel iets nodig om de overgangsverschijnselen (opvliegers en botontkalking) tegen te gaan. Uiteindelijk heb ik toen via Louis Gooren (toenmalig hoofd genderteam MCVU) Livial® gekregen -zwak oestrogene, zwak androgene werking – krek wat ik nodig had. Ik was fysiek in rustiger vaarwater terecht gekomen. Mentaal en emotioneel echter nog lange niet. Die tijd is het begin van mijn vervrering.
Rond die tijd heb ik voor zowat iedereen verbijsterende besluit genomen een borstreductie te laten doen. Hoe mooi ze ook waren (dat zei de arts ook, %^&$#@) ik was er niet blij mee. Ze hadden hun functie gehad: me helpen me mijn vrouwelijkheid beter te verankeren in mijn lichaam. Ik was er evenwel nooit echt blij mee. Eigenlijk ben ik in mijn pre-vreer tijd er nooit echt blij mee geweest. Ik bedenk mij nu ook dat ze toentertijd vooral een functie vervulden, een teken waren van mijn gewenste lichamelijke vervrouwelijking. Een tijdje later toen ik een geliefde kreeg, vervulden ze wel een functie en leerde ik het ‘verschijnsel’ ook waarderen.
Na het besluit dat de door velen felbegeerde protheses eruit gingen en dat ik bewust op testosteron was overgestapt, begon de fysieke rust. Begrijp me goed, ik heb alle stappen die hier toe leiden weloverwogen gezet. Ik zie mijzelf beslist niet als “spijt-optant” (in zichzelf een discutabel begrip ook).
Mogelijk is het ooit begonnen toen ik als jongeman een stuk las in “Male Order : unwrapping masculinity”. met name het artikel van Suzanne Moore “Getting a bit of the other – the pimps of postmodernity” boeide mij. Naar aanleiding van Prince zijn “If I were your girlfriend” en auteurs’ statement dat er geen (eenvoudige) weg terug is naar mannelijkheid, voelde ik mij onbewust uitgedaagd. Het is erg een jaren ’80 artikel (boek d.d. 1988, ISBN 08253156905). Ik voelde in mijn guts dat het anders lag dan zij beschreef, maar het was zeker ook anders dan ik misschien ooit bevroedde.
“I change, I changes”
Klopt. Wie ik ben en wat ik ben blijft veranderen. Mijn vreer-zijn verandert ook van tijd tot tijd in de tijd. en per dag verander ik tig keer van rol en uitstraling. De identiteit: die maak ik zelf. Altijd al gedaan. Nu heb ik dan een laatste (latest) stap gezet. Ik heb een transvormer ( nr. 103) gekocht in de langste vorm: een hemd.Het is tweelaags lycra: de onderlaag meer of mdner afplettend. Alleen bij mij meer verhullend, verbergend. Ik mag dan een “VM in het verkeerde lichaam” zijn, ik heb toch beduidend minder moeite met mijn ‘borstpartij’ dan de meeste VM’s. Reden waarom ik een XXL heb gekocht – nooit gedacht dat nog eens nodig te hebben; associeer dat toch eerder met gezettere mensen (bierbuiken ;o) ) Ik pas meestal wel in een M/L. Magoed, ik draag het nu geregeld en het geeft me een strak gevoel, alsof ik over een strakke torso beschik (not). Feitelijk is daarvoor echt nog wel aardig wat werk vereist.
Het belangrijkste effect is dat ik mijn uiterlijk meer, preciezer in overeenstemming kan brengen met innerlijk. Als ik er ‘compleet’ hypervrouwelijk uit wil zien, kan ik een beha met “valsies” uit de kast trekken. Wil ik er als een man uitzien dan kan ik m’n transvormer aandoen en broekvulling (sokken enzo) gebruiken. Wil ik er als marmannetje (m/v/a) uitzien, dan regel ik groene voelsprieten. Het belangrijkste: nu val ik samen met mezelf. En ik heb alle mogelijkheden voor verandering ter beschikking.
“If I were your girlfriend ...
I should I would
I still can B
I’am
that girl that only
you can see!
I’am she
The woman that was meant to B
your girl you see”
Prince, Sign ‘O’ the Times
Genderonafhankelijkheid ! Free!
Fijn dat je leeft zoals je je voelt !
Ik heb respect voor hoe je dit doet. Tegelijk is het een gebied rond genderbeleving dat ik niet begrijp. Wellicht omdat mijn eigen genderbeleving nog in ontwikkeling is (alsof dat ooit stopt).
Goed dat je zover bent dat je dit kunt verwoorden. Ik weet niet of ik blij voor je moet zijn met de manier waarop je in het leven staat, maar ontzag heb ik er zeker voor. Je bent een mooi mens.
Ik ben wel blij met hoe ik in het leven sta ;P
Ik zit gewoon niet zo vast in m’n beleving. Ik rammel gewoon aan alle kanten, ook hier ;o)
Benieuwd of jij over een tijdje ook een gendervrijdenker wordt :o)
verhelderend stukje, binnenkort maar weer een bakkie doen
Gevoel blijft iets waar ik me over blijf verwonderen, zowel bij mijzelf als bij anderen… Goed dat je het aandurft om je gevoel te volgen!
Toen ik je voor het eerst zag, was je een “enge transseksueel”, die bovendien vroeg of ze me mocht zoenen.
Wat later was je één van de belangrijkste figuren in een werkelijkheid die mij een blikverruiming bezorgde, waar ik me nog altijd erg bevrjd door voel.
Ik heb je in die laatste paar jaar voor mijn gevoel zeker in meer mannelijke richting zien ontwikkelen, met een vanzelfsprekendheid die jij als geen ander kunt neerzetten.
En toch: elke keer als ik je zie, heb ik de neiging even aan mijn bril te voelen, of die wel helemaal recht op mijn neus staat. Heerlijk, zo’n ‘ijkpunt’ dat nooit hetzelfde is.