In de tussentijd na mijn vorige post is van alles gebeurd en er gebeurt nog steeds van alles, vooral aan leuke zaken. Om dat te volgen moet je me maar volgen op Twitter of Facebook, waar ik vooral woon digitaal gezien. Alle andere digitale uitingen zijn toch vooral werk. Dit bloig begint meer enmeer een overdenkingsplek te worden. Van zaken die mij diep bezighouden en waar ik iets over kwijt wil op een gestructureerde, bij essayistische wijze. En dan nog is het soms enigszins privé – zij het zo min mogelijk. Onderstaande post is deels een vervolg op de privé-post over queere lichamen.
Alleen waar die andere vooral persoonlijk was (en daarmee politiek) met als thema lichamen, seksualiteit en gender, gaat dit bericht in eerste instantie over een politiek issue, wat vervolgens zeer persoonlijk wordt. Ik heb het over travestie, cross dressing, drag.
Da’s voor mij niet zozeer iets essentieels – wat is er nog essentieel behalve vrijheid – maar wel iets dat me erg goed bevalt nu ik er weer mee aan de slag ben gegaan. Sinds begin januari ben ik nu al drie of vier keer in drag uitgegaan, en femme. Heerlijk. Nauwelijks herkend worden, grote ogen krijgen als ze je wel herkennen. Wat mij betreft zijn mijn reacties wel wat overdreven, maar het zal me niet verbazen als er veel (part time) vrouwen zijn die ook zo reageren, beetje bakvisserig, beetje nichterig. Voor mij is het fun, heerlijk de draak steken met het standaard gescripte vrouwengedrag.
Er zit ook wel heel sterk ook een politieke component in, iets van gender-politiek. Want drag, als in overdeven, larger than life, is wel leuk hoor. En dat doe ik op mijn manier ook. Maar da’s vooral leuk binnen de queer scene. Diverse transvrouwen zullen hooguit vinden dat ik het wat slordig doe en de transconservatieven die ik ken zullen denken dat ik weer om ben, terug naar vrouwzijn ofzo (arme zij). Ik kan jullie verzekeren: geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt weer vrouw te (proberen) te worden. Niet mijn kopje thee. En man is evenzeer brrrr.
Drag is voor mij zowel een persoonlijk als een maatschappelijk experiment. Ik wil wel weer eens ervaren hoe de wereld omgaat met vrouwelijke personen. En ik wil mijn eigen ‘vrouwelijkheid’ (ja, met aanhalingstekens) ook verder uitspelen. Zien waar het spel is, waar het een deel van mij is, waar het een uitvergroting is, en waar puur theater. Waar Alice zich binnenstebuiten keert met haar theateropleidingworkshop-toestanden, doe ik het op mijn manier. Geen behoefte er mijn brood van te maken, wel om te ervaren wat van mij is en wat spel is.
In de GLOW scene (GLOW=Gay, Lesbian Or Whatever) ervaar ik van een hoop holebi’s politiek correcte reacties dat ze me prijzen voor mijn vrouwelijheid en hoe ik er uit zie. Ik verwar ze. Dat is zeker. Deels ben ik vast een ravissante verschijning, deels is men stomverbaasd. En dat geeft niet en ik neem de complimentjes ook glimlachend in ontvangst, maar geloven dat ik er ‘buitengewoon’ vrouwelijk uitzie in een ‘normale’ manier? Nee joh. Laat me niet lachen. Kijk nou naar die foto. Zalig verwarrend.
Maar nu verder. Dit spelletje houd ik nog wel een tijdje vol. Pruik zal eenmaal gewassen weer een stuk mooier zijn en ik kan nog veel meer met makeup spelen, groot en klein.Ik wil verder. Vaker in drag naar buiten? Yup. naar m’n werk? Neuh, niet nodig. Naar de kroeg? Bijvoorbeeld. Door de binnenstad lopen in drag (zonder hakken, dat gaat niet lekker) naar de Lellebel, hogehakkenbar bij het Rembrandtplein bijvoorbeeld. Ik weet dat er zat mensen zijn die raar kunnen doen maar ik ben totaal niet bang daarvoor. Omdat die vrouwelijkheid me te goed zit? Misschien. Motief is in elk geval zien hoezeer je als zelfbewuste trava commentaar krijgt. Voor mij geldt ook wat voor veel drag queens en theaterfiguren geldt: in mijn rol ben ik vrij onkwetsbaar. Ik kan bitchen als de beste als het nodig is ;o)
Maar waar houdt spel op en waar begint ik? Waar overlappen vreer en Esther? Wat zijn de gevolgen als ik zomaar dwars door de stad door de drukste straten in drag naar het Rembrandtplein loop? Hoe ga ik gelezen worden? Ik ben erg benieuwd. Ik weet zelf niet eens wiee waar ophoudt. Als ik over drag schrijf, is dan Esther vooral aan het woord? Of vreer? En als ik drag doe? Die vragen zijn nog open voor mij. Ik heb er geen antwoord op. Moet eerst meer drag doen. Misschien dat mijn man me wil begeleiden? Die is evenmin man (noch vrouw geloof ik) als ik vrouw (of man) ben. Maar hij heeft beduidend meer en donkerder baard dan ik. Of moet ik hem weer begeleiden (kerels … grote bek, klein hartje ;o)
Hai, wat een aardig stuk over je experimenten.
Want dat zijn het als ik je woorden goed pak. Sociale experimenten vooral. Ik denk eerlijkheidshalve dat, nu je me toch noemt, daar ook de verschillen tussen jouw experiment en mijn werkelijkheid en jouw beleving en de mijne ligt.
Ik leef zelf in de wetenschap dat deze dame simpelweg te maken heeft met het biologische feit van een onvolledigheid als het om vrouwelijkheid gaat (het niet kunnen baren van kinderen) en ik zie bij jou vooral een genderpolitieke experimentele benadering zoals je die ook beschrijft.
Voor alle duidelijkheid, ik keer mij beslist NIET binnenstebuiten met theaterworkshopopleidingen maar werk simpelweg aan een theaterprogramma waarin gender een rol speelt (maar niet de dominante factor wordt). Mijn spel met gender in die setting is vooral het benutten van de mogelijkheden die ik als schrijfster en actrice door mijn verleden heb gekregen om te spelen met gender op een manier die mensen die niet de ervaringen hebben zoals ik die heb dat nooit zouden kunnen. Ik zet daarmee datgene wat mij maatschappelijk nadeel oplevert om in een voordeel in het theater. Een soort revanche op de maatschappij via het podium.
In mijn persoonlijk leven ben en blijf ik gewoon die vrouw en dat zal bij analyse van mijn schrijfwerk over het onderwerp ook blijken. Overigens met een aantal door mezelf gewaardeerde mannelijke kenmerken, dat wel. Dat zijn trouwens wel kenmerken die veel ‘biologische vrouwen’ ook tonen en inzetten. Bij mij is er geen experiment aan de orde maar een dagelijkse werkelijkheid die voor mij volslagen normaal is geworden. Pas bij de confrontatie speelt soms mijn andere genderverleden een rol. Natuurlijk ook en nadrukkelijk zelfs wanneer ik die confrontatie zoek door me in te zetten voor verbetering van de positie van transgenders. En dan nog zal niemand mij anders kunnen zien dan als een vrouw voor wat betreft mijn genderexpressie.
Momenteel is trouwens het gegeven van mijn seksuele geaardheid (gericht op vrouwen en dus dominant lesbisch) iets dat mij meer en nadrukkelijker bezig houdt dan het begrip gender. Simpelweg omdat er een herontdekking van seksualiteit aan de orde is gekomen na het uitwerken van de grootste veranderingen op gender gebied.
Wat ik wel interessant vind is dat ik zelf nu juist met travestie en drag niets kan, helemaal niets. Zelfs niet een beetje. Ik begrijp het niet zelfs. Het stond en staat te ver van mijn beleving. Wellicht omdat het een confrontatie inhoudt met een bepaald ongelukkige episode in mijn leven die nu lang achter mij ligt. Het mezelf weer hijsen in een mannenoutfit (dus niet mannelijk want dat is slechts een genderspelletje met mijn normale uitingen en in de kern vrouwelijk met een mannelijke touch) blijft voor mij nadrukkelijk een verkleedactiviteit, theatraal en alleen van toepassing in het theater, niet in mijn dagelijkse leven. Geen travestie, geen drag maar een functionele handeling die past in de invulling die ik als actrice op het podium geef.
Dat allemaal overwegende liggen wij mijlen ver uit elkaar als het om genderbeleving en genderuiting gaat en tegelijk misschien is dat de reden waarom we op die thema juist zo dicht bij elkaar komen. Alsof er een cirkel rond is geworden.
hartelijke en respectvolle groet Esther / Vreer / Judith / Mischa / hetcetera,
Alice
Ik baseer die opmerking op een uiting van jouzelf. Jijzelf gaf dat aan, waarschijnljk als element in het proces van alle theaterdingen die je doet, dat je aardig binnenstbuiten gekeerd raakt teneinde stevig op je theaterbenen te komen te staan. Maar ook dat verwordt tot theatermateriaal ;o)
Ha, leuk om je zo je draai te zien vinden :-)!! Deze conservatieve transvrouw raakt er niet van in de war, hoor ;-). Die heeft inmiddels allang begrepen dat gender voor jou met nogal wel zo tamelijk veel andere dingen te maken heeft dan voor haarzelf. En qua je draai vinden, je plek zoeken in jezelf, het leven, de wereld staan onze belevingen waarschijnlijk niet zo ver van elkaar. Ik zie het je in ieder geval graag doen :-).
You go, vreer!