De staat van de straat

Nu ik (helaas) een dagje de tijd heb doordat de bootmaatschappij plots zn schema omgooit, ga ik maar eens een beetje achterstallig werk verrichten: hoe staan de wegen op de Carretera Austral ervoor? Niet best, maar dat weten de meeste fietsers die hem willlen gaan rijden al. Ik heb vanaf Chaitén gereden totenmet Villa O´Higgins, en van Chaltén tot aan (totnutoe) Punta Arenas. Ik ga door totenmet Vuurland, maar het verslag daarvan moet dus nog even wachten.

Ik geef in etappes weer wat ik heb gereden en hoe de weg was. Qua wind en hellingrichting is het overigens het best te rijden van Noord naar Zuid. Anders heb je beide bijna continu tegen. Dit is tevens een update van Ivan Viehoffs Touring Notes

  • Chaitén-Villa Santa Lucia: zit een pittige stijger in maar de staat van het wegdek valt mee, zeker als je terugkijkt met veel erger in je wielen :] Een -2 op een schaal van 0 tot -10. Eerste 25 km is overigens geasfalteerd.
  • V. Sa Lucia – La Junta: was best netjes. Niet veel op aan te merken
  • La Junta – Puyuhuapi: vermoeiend wegens veel op en neer maar geen heel slechte weg -1 tot -3
  • Puyhuapi-Las Lomas (Paso Queulat): slechte weg, zeker het stuk van Puyuhuapi tot aan de gletscher: -3 zeker. De cuesta van Queulat is aardig te doen op een 26″ ATB met zeer brede banden, een 28″ randonneur (ook met 47 mm banden) heeft het er knap zwaar. Het regent er vaak en de weg bestaat voor een groot deel uit losse stenen, echte ripio. 17 haarspeldbochten.
  • Las Lomas – Villa Mañihuales: Tot afslag naar Pto Cisnes behoorlijk slechte weg, zeer onaangenaam bij regen. Vanaf Amengual deels geasfalteerd.
  • V. Mañnihuales – Coyhaique: alles asfalt. Zit aardige stijger in, daalt een stuk en dan op het laatst zoals wel vaker weer een vette knik naar boven.
  • Coyhaique – Pto. Ibañez (tevens Cerro Castillo): Prima weg, wel veel regen. Afdaling naar Pto. Ibañez is erg steil.
  • Pto. Ibañez/Chile Chico – El Maitén (zuidzijde Lago Carrera): slechte en vaak sterk stijgende en dalende weg. Erg zwaar rijden maar ook heel mooi. Ik geef er een -2 tot -6 voor.
  • Pto Bertrand – Cochrane: Mooi maar rotte weg, al zijn ze veel aan het verbeteren – juist daardoor ontstaat veel voor de fietser lastig berijdbaar ripio met keien en kiezels. Tot -5
  • Cochrane – splitsing Tortel/Yungay: ´beweeglijke´weg met de nodige ups en downs, wisselende kwaliteit wegdek: tot -4 (is deels inderdaad wel subjectief, gevoelsmatig)
  • Splitsing tot Caleta Tortel: relatief sterke stijgingen en dalingen over ripio van redelijke kwalitiet. Er nat want je komt vrij dicht bij kust.
  • Yungay – Villa O´Higgins. Het vreselijkste dat ik heb gereden. Alsof de weg nog onder constructie is, net wordt uitgehakt. En helemaal wanneer het weer niet meezit, is het afzien geblazen. Vanaf de splitsing Yungay/Tortel ga je flink omhoog met een paar haarspeldbochten en slecht (deels vers) ripio. De weg blijft regelmatig omhoog gaan tot een km of 20 voor V. O´Higgins. Het wegdek wordt hoe langer hoe slechter. Zonder meer een -9. En vaak slecht weer op dat traject. Een paar Zwitsers die me passeerden kregen sneeuwbuien op hun pet, ik alleen ijskoude regen met een beetje hagel.
  • Villa O´Higgins- Lago del Desierto: is slecht fietsbare weg. Tot aan de grens met Argentinië is het een weg (kwaliteit: -7) met veel “pushbiking”. Daar eindigt de weg ongeveer en wordt het een (eerst aardig befietsbaar) pad, later wordt het een 10tal km paardenpad, met soms diepe geul waar alleen wandelaars en paarden goed doorheen kunnen. En mogelijk ATBs met weinig breedte. Mede door aanhoudende fietspech heb ik 95% gelopen en het in twee dagen gedaan. Als je weet wanneer je aankomt aan de zuidzijde van Lago O´Higgins kun je vantevoren proberen je bagage per paard te laten vervoeren. Vlak na de Chileense grenspost is een camping en de campingbaas is of weet van de paardenbaas. Er zijn diverse bronnen w.o. Iris en Tore op reis met redelijke info. Aan de Argentijnse zijde bij de gendarmerie is een prima kampeerplek aan het Lago del Desierto. Vraag vantevoren na of de boot over Lago del Desierto wel gaat want anders moet je een echt niet te befietsen trekkingpad van 3 tot 5 dagen lopen en je fiets later met een andere boot laten komen naar de overkant.
  • Lago del Desierto-Chaltén: ripio, kwaliteit varieert van -2 tot -4.

Eigenlijk is Villa O´Higgins einde Carretera Austral. Ik ben doorgegaan en geef nog een recensie van de rest.

  • El Chaltén- El Calafate: deels ripio (ca -3 regelmatig) en grotendeels pavimentado, geasfalteerd. Meestal Noordwestenwind en dan zit je goed, zeker als die hard blaast.
  • El Calafate – Villa Cerro Castillo. Groot deel asfalt (tot La Esperanza). Ben bij El Cerrito afgelagen over een kortere weg naar V. Co Castillo. Ripio maar wel redelijk, max -3 en behoorlijk vlak terrein, befietsbaarheid hangt voor groot deel van de wind af, net als naar Calafate.
  • V. Co. Castillo – Puerto Natales: wordt geasfalteerd, ripio is heel behoorlijk
  • Pto Natales – Morro Chico: geheel asfalt, behoorlijk stevige wind (Patagonië dus flinke wind)
  • Morro Chico – Punta Arenas: asfalt en wind. Tamelijk vlak allemaal.

Een vertaling in het Engels komt als ik terug ben wel. Dit is voor Nederlandse en Vlaamse fietsers in elk geval nuttig 🙂

 

Eén gedachte op “De staat van de straat

Reacties zijn gesloten.