Tag archieven: politiek

Hoe heb ik het lef

Ik ben nu bijna een jaar of veertig maatschappelijk actief. Mijn eerste ‘wapenfeit’ was denk ik het meedoen aan de regionale organisatie van de Stroomgroep Haarlem-IJmond in 1978/79. IK deed mee, ging mee  naar de demo tegen opslag van hoog radio-actief kernafval in de zoutkoepels van Gasselte en Gasselternijveen in Drenthe. In dezelfde tijd was ik met mijn ouders bij een demonstratie tegen Berufsverbote (voor linkse leraren en ambtenaren) in Duitsland. IK meende dat ik ook bij een anti-Franco demonstratie ben geweest in die jaren, maar dat bestrijden mijn ouders. wel liepen we vaak in Vredesweektochten. Jong geleerd, oud gedaan zeggen ze.

Poster voor demo tegen opslaf atoomafval in de zoutkoepels

Iets ouder (begin twintig) was ik regelmatig te vinden op Woensdrecht, bevriende vredeskampen en acties in Amsterdam, van onder meer Flikkers tegen Militarisme. Het waren de jaren van de kruisraketten (weer zo’n laffe CDA actie om ze binnen te laten)

Het waren de linkse jaren in Nederland die spijtig genoeg door zware medeplichtigheid van de PvdA onder ex-vakbondsleider en later bankbestuurder Wim Kok (verrader van de arbeidersklasse) en CDA (Lubbers) Of VVD (Wiegel, Bolkestein en ander booswichten) met hun Paarse kabinetten ongedaan zijn gemaakt.

In diezelfde jonge jaren dat ik op school zat had ik goede godsdienstles die mij leerde hoe Bijbelverhalen dan wél gelezen willen worden en zo kwam ik begin twintig bij Frans Breukelman terecht van wie ik uiteindelijk achteraf meer heb geleerd dan toen ik er zat. Zijn zwaar performatieve colleges vol verkondiging vanuit de tekst zelf, leerden dat het ging om het verhogen van de laagsten. Daarmee was ik via de basisbeweging al redelijk vertrouwd geraakt.  Dus studeerde ik een tijdje theologie.Ik stopte daarmee toen ik zag dat de strijd voor het socialisme niet perse een studie theologie behoeft (en er was al Opstand, van Christenen voor het Socialisme). Zoals een medeactivist zegt: daarmee besmet raak je dat niet echt kwijt. Heb ik ook geen probleem mee. De apostel Paulus schreef al “Probeert alle dingen en behoudt het goede” 😉

Het moet halverwege die jaren ’80 zijn geweest dat ik kennis maakte met een band die hun tribe ook wel “Sons and daughters of Thunder and Consolation” noemt: New Model Army. Hoewel zanger Justin Sullivan in een recent interview zegt dat ze een gewone band zijn en niet een politieke band (à la RATM? of Crass of Public Enemy?) liggen hun wortels in de punktijd en snijden ze altijd maatschappelijke politiek thema’s aan, al is dat misschien meer Justins idee dan dat van de rest. In elk geval hebben hun politiek geïnspireerde liederen bij mij  een goed klankbord gevonden. The Charge (over de Britse mijnwerkersstaking), Here comes the war, Burn the castle, Eyes get used to the darkness zijn voorbeelden van Thunder. Consolation vind je in Autumn, Green and Grey, Vagabonds, I need more time … Eigentijdse psalmen als het ware 🙂

"Let's stop tolerating" or "accepting" difference as if we're not SO much better for being DIFFERENT in teh first place. Instead let's CELEBRATE difference becausei nthis world it takes a LOT to be DIFFERENT"

Ik heb dus eigenlijk gewoon een goede achtergrond gekregen in denken over kijken naar en handelen voor rechtvaardigheid. En kennis van geschiedenis van onderliggende groepen heeft ook geleerd dat er altijd verzet is, en dat verzet uiteindelijk loont. voor de lange adem heb je inderdaad ook kennis nodig, naast alleen maar inspiratie. Dus Marx/Mandel lezen, Franz Fanon, Audre Lorde en Maya Angelou en bell hooks over zwarte geschiedenis, literatuur en politiek, Federici en Meulenbelt voor feminisme en Judith Butler en Kate Bornstein om gender beter te begrijpen en te ontleden. Plus alles wat dit verbindt (en waar staat lezen kun je ook denken aan lijken en luisteren). Denk nou niet: jeuk wat veel. Een groot deel is ontgiften (en genieten van mooie taal) want je leert overal zoveel verkeerde zaken …

Ben ik dan een “linkschmensch” zoals raar-rechts dat tegenwoordig noemt? Yep, en proudly so. Nu met een stel andere Amsterdammers bezig de stad BIJ1 te krijgen en radicaal verbindende politiek te gaan voeren. Als je mij ziet zitten daarbij, kun je dat laten weten door op 12 maart volgend jaar op mij te stemmen, lijst BIJ1 (nummer komt in februari), nu op nr. 8.

Veel inspiratie voor een goed jaar vol verbinding, vooral buiten de instituties, maar ook er binnen. Met vegan spekjes of zo 😉

 

Bezuinigingen? Mn reet!

Er is geen enkele zinnige reden om 18 miljard euro of zelfs maar 1 miljard euro te bezuinigen op de Nederlandse economie. Als je tenminste enig evenwicht wilt hebben en mensen in principe aan het werk wilt hebben in plaats van in de uitkering.

Er is geld genoeg. CBS Statistieken (macro-economische verkenningen 2011) geven aan dat er genoeg kapitaal aanwezig is: de kapitaalinkomensquote is flink gestegen. Er wordt alleen verrekte weinig geïnvesteerd: de investeringsquote staat op een historisch dieptepunt. De kloof tussen winsten en investeringen – nodig om de economie op gang te brengen/houden – is dus heel diep. Lees verder

Kadootjes

Ik moet even iets ophelderen. Want ik krijg de vragende c.q. afwijzende blik iets te vaak en ik ben ook niet duidelijk genoeg. Ik schrijf zo afentoe over een offer TNN couldn’t refuse. Dat klinkt zwaarder en anders dan ik bedoel. Lees verder

Chileense nieuwtjes

Ik ben net terug van een kleine week Kopenhagen waar de mensenrechtenconferentie van de Outgames plaatsvond. Daar heb ik vooral met de Latijns-Amerika clan opgetrokken. En dan vooral met Andrés Rivera, mijn ‘broertje’. Van alles beleefd weer maar dat is meer voor etentjes en kroegavonden geschikt.

Lees verder

Na Harvey Milk

De film Milk (2008) van Gus van Sant en de documentaire The times of Harvey Milk (uit 1984 al) door Rob Epstein geven een goed beeld van het politeke en historische belang van deze supervisor (“stadssecretaris” aldus Van Dale). Een aantal argumenten blijven als een paal overeind staan en vragen om antwoord van de radicale fracties in de politieke strijd. En ik wil een antwoord geven wat homostrijd en transrechten strijd nou met elkaar te maken hebben. Want dat begint langzaamaan een steeds heikeler thema te worden. Lees verder

Geslachtsverandering zonder operaties binnenkort mogelijk in Nederland?

Rond 17 uur vandaag verscheen op nu.nl het volgende ANP persbericht:

Minister Ronald Plasterk van Emancipatie gaat de verplichte sterilisatie van transseksuelen onder de loep nemen. Op dit moment mogen zij hun nieuwe geslacht alleen in hun paspoort opnemen na deze ingreep.
Dat heeft de bewindsman woensdag in de Tweede Kamer gezegd. Verschillende partijen hadden Plasterk gevraagd om het beleid opnieuw te bekijken.
Spanje en Groot-Brittannië hebben soortgelijke bepalingen inmiddels geschrapt.

Dat is geweldig nieuws. Geeft ook aan dat het Transgender Netwerk Nederland (waaraan ik met de Noodles) deelneem, momentum heeft kunnen creëren. Rondom de Homo-nota van Plasterk hebben we hard gewerkt: Kamerleden gebeld en gemaild. En van CDA tot CU, van PvdA tot SP hebben ze onze problemen duidelijk gemaakt aan de minister van Emancipatiezaken, Want daar gaat het natuurlijk om: emancipatie van transgenders. Die nog zo vaak onder hun niveau werken – als ze al werken.
En tot overmaat van ramp kun je dan pas als je twee jaar of langer in je nieuwe genderrol geleefd hebt, en de nodige (niet altijd gewenste) operaties ondergaan hebt, in aanmerking komen voor je nieuwe-gender diploma. In feite is het tonutoe zo dat de staat je dwingt je lichaam aan te passen aan *zijn* beeld van hoe een man of vrouw is.
Dat schendt ook nog eens de arts-patiënt relatie: wat heeft de overheid te maken met wat er in je broek zit? Hoeveel tieten je hebt. Jouw lichaam is jouw zaak.
De eis van het netwerk met betrekking tot transgenderzorg is dan ook: zo veel zorg als nodig (voor de cliënt), zo weinig als wenselijk.

Uiteraard hebben we als beginnende transgenderbeweging (standing on the shoulders of giants) wel meer eisen, maar dit is een begin. (Tegen)natuurlijk gaan wij door met de strijd. Ook intern valt er nog een hoop te doen. Je kunt snel een organisatie bouwen als je wilt, maar een beweging is nog heel wat anders
We worden daarbij wel enigszins geholpen door de minister want er komt geld beschikbaar voor de opbouw van een beweging. En een patiënten-organisatie.