Ben net een dagje terug van een kleine maand Chili (fun) en een kleine week Engeland (“werk”). Chili zeker was de moeite waard.

Zoals eerder geschreven ben ik van Zuid naar Midden gegaan. Over land en over zee (erheen door de lucht). In Patagonië (het diepe zuiden dus) was het nog winter: koud en nat en soms besneeuwd. Dat laatste was ook de bedoeling – ik wilde graag in een overwegend wit Chili aankomen. Ik houd van alle seizoenen, ze hebben alle hun mooie kanten – zelfs de Hollandse herfst met z’n regenbuien en wind. Voorwaarde is wel dat ik goed gekleed ben tegen het weer. Hoewel het land aan de koude Humboldt golfstroom ligt, is ook daar de opwarming van de aarde niet ongemerkt gebleven. Foto’s van een wit Natales zijn toch meestal een paar jaar oud.

Torres by night

Als altijd wanneer je naar Patagonië gaat, bleken de plannen maar betrekkelijk. Anda tranquilo is een vaak gebezigde uitdrukking daar: “rustig aan maar”. De natuur heeft zo haar eigen wil. En de mens past zich aan. Al is het ook uit economische overwegingen: In de winter zijn de dorpen hartstikke doods. Wat zich helaas ook in verminderde culinaire aandacht uit: eigenlijk geen enkele keer Echt lekker gegeten. De laatste dag in Santiago heb ik pas m’n eerste Echt lekkere congrio (kabeljauw-achtige vis) gegeten.
De natuur echter was echt heeeel mooi. Veel sneeuw nog in de Torres del Paine, zo veel dat je niet het hele circuit mocht lopen alleen de W aan de zuidzijde. Wat met ca. 20 kg bepakking in de winter en alleen oude loopervaring over een behoorlijk technisch terrein sowieso al een uitdaging was. Technisch betekent: matig gemarkeerd, smalle geitenpaden if any, soms de weg krijt raken en moeten zoeken waar dat verdomde pad ligt. Maar moooooi dat het was. Ik heb veel grote foto’s (3-6 MB) genomen en zal de beste ook online gaan zetten binnenkort.

Na de bergen ben ik over zee gegaan, van Puerto natales naar Puerto Montt. Met het vrachtschip de Puerto Eden. Langs ijsbergen. geltschers, beboste en onbewoonde eilanden on ijskoud water. En over de oceaan met huizenhoge golven waar de helft van de opvarende passagiers kotsmisselijk van werd. Ik evenwel niet. Vond het wel gaaf. Oook in gierende storm vanaf de boeg foto’s genomen tot de brug met terugriep. De fotos daarvan komen iets later want zijn stukgeraakt.

Over mijn queer ervaringen aldaar zal ik binnenkort wat posten.