RIP Fabiola

Straks wordt Fabiola begraven. Ons Levend Kunstwerk – nu dood. Hij/het was onder ons zo lang ik mij Amsterdams activsisme kan heugen, en langer. Min eerste ervaringen met hem waren op Radio GOT en Radio de Vrije Keizer begin jaren ’80. Ieder zaterdagochtend zat ik aan de radio gekluisterd met gorte nieuwsgierigheid naar dat andere geluid. Naast terloopse ontmoeteingen eerder ben ik hem voor het eerst echt tegengekomen toen ik met een stel mensen protesteerde tegen het staatsbezoek van de Westduitse president von Weizsäcker en teven EO-jongeren die Amsterdam wilden zuiveren van het schorriemorie aan homo’s, krakers en aanverwacnt tuig. Dus besloot een aantal mensen met bezems de Dam van de president en de stad van die gristelijken schoon te maken. Daar stonden we naaste elkaar, werden we opgepakt en naar de Bijlmer verscheept (paar uur later weer losgelaten). Sindsdien kwamen we elkaar regelmatig tegen bij acties en sociale alternatieve gebeurtenissen.

Fabiola in vol ornaatWaar je ook keek, Fabiola was er vrijwel altijd bij. Vrijwel alles wat ik heb georganiseerd aan queer acties, stond hij bij, soms bescheiden, soms in vol ornaat. We hebben samen nog gereden op de Drag Queen Olympics rond het Homomonument. Nog netjes gescoord ook. Zo borrelen er meer herinneringen op. Nu is ie levende herinnering. Zoals ook Hellun Zelluf, en Vera Springveer. Fabiola blijft bij ons zolang we hem blijven herinneren. En ook daarna zal hij behoren tot de Groten dezer stad.

Een engel is verder gevlogen, de hemel is kleurrijker, wij zetten de strijd om vrijheid voor iedereen voort, begeleid door andere engelen.

Onderweg