“Winter in Patagonië is koud” schreef ikals vorige titel. Maar zo tegen het einde van de winter valt het best mee. Je krijgt prachtige verschijnselen als volop sneeuw bij temperaturen van boven de 5 graden Celsius. In de bergen van de Torres del Paine zakte ik op weg naar de toppen rustig een half been diep weg in de sneeuw (Door de Chilenen consequent “ijs” genoemd). Vooral de wind die afentoe´s nachts opstak was vervelend; mijn tent is nl. niet winddicht blijkt. Niet genoeg in ieder geval. Maar es een bivakzak ofzo aanschaffen daartegen. Een nieuwe tent is ookweer zowat.

De tocht in de Torres was mooi maar erg zwaar voor iemand die al in geen jaren serieus aan trekking heeft gedaan. Anderzijds: hoe langer ik liep hoe beter het ging. Het was ook onwennigheid dus. Door de weersgesteldheid kon ik maar de helft van mijn plan uitvoeren: de noordzijde van de bergen was nog zeker een meter diepe sneeuw. Dat doen we dus maar niet (mag ook niet).

Dus heb ik nu een week over en ga ik nog maar even de grens over naar Argentinië, stukje wandelen in Chalten. Daarvoor moet ik wel weer over Calafate waar ik nu zit te typen. Ze hebben daar wel een goede infrastructuur gelukkig. Morgen verder naar Chalten,stukkie trekken langs refugio´s (hutten) als dat wil.

Paar dagen later weer in twee dagen terug naar Natales, Chili en dan met de boot noordwaarts. De zee is redelijk rustig, maar ver buitengaats toch afentoe ook wel onstuimig. Zal dus op een geven moment wel over de reling hangen. Maar dat hoort erbij. Anders heb je niet echt gevaren 😉

Ow en de lokale internetcafé-hond (lag buiten te slapen) doet de groeten, kwam even aaien halen binnen net.

 Ik heb heel veel foto´s en geen mogelijkheid ze makkelijk te uploaden dus dat komt straks wel.

 Ya. Es todo para hoy. Nos vemos.