Maandelijks archief: februari 2009

Recht vs. volkswoede

De laatste dagen is er in Nederland weer een internetstorm opgestaan. Een “pedojaagster” heeft een website opgezet waarop de namen en adressen van veroordeelde pedoseksuelen staan. En 57% van de bevolking vind dat een goed idee. Zij willen ook de namen en adressen van moordenaars en verkrachters publiekelijk online hebben. Ondertussen heeft de hoster om technische redenen de kwestie afgesloten: te veel traffic en een gericht botnet doen de hele server plat gaan.

Wat de enquête van Eén Vandaag opleverde is typisch voor de populistische stemming van tegenwoordig. De goegemeente heeft emoties en daar moet maar naar geluisterd worden. Gelukkig heeft ook Nederland een rechtssysteem dat zegt (net als het familielid van een inmiddels afgestrafte man) dat iemand recht heeft op een tweede kans. En het volgens goed recht geldt dat las je je straf hebt uitgezeten, dat je dan ‘afgestraft’ bent. Dan is het over. Ik hoop vurig dat politie en justitie niet toegeven aan de volkswoede maar aan volksopvoeding gaan doen. Kennelijk heeft een groot deel van de bevolking geen kennis van basisbeginselen van ons rechtssysteem. Het OM roept terecht dat sommige acties een element van aan de schandpaal nagelen hebben.

schandpaal.jpg
Mijns inziens is dat een van de gevolgen van het sinds Pim bon ton zijnde populisme. “Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg” was zijn motto. Nou was Fortuyn iemand die in elk geval afentoe nog echt dacht. Als academicus was hij gewend zijn gedachten te formuleren. Al waren dat dan vaak conservatieve gedachten. Deze mensen die een botnet inzetten, die zelfs ramen inkegelen: hoeveel stappen is dat van lynching verwijderd? Ze denken ook niet na wat de gevolgen voor hen zouden zijn als zij in een ongeval iemand hadden gedood en als er dan mensen woedend op hen af zouden komen. Ik zou een straf willen suggereren voor deze mensen: verplicht leren. Kennis en inzicht op doen. Of een simulatiespelletje waarin zij de opgejaagde zijn. Kijken of ze dan nog zo fanatiek zijn.

Sophie en gender

Wat de boer niet kent, dat ziet ie niet

Toen ik in de jaren 1990 aan de bibliotheek- en documentatieopleiding (HBO) studeerde, had ik een docent die filosofie gaf. Hij vertelde over een neger die uit een dorp kwam zonder veel infrastructuur. In een grote stad mocht ie rondlopen en de reporter vroeg hem: was er iets dat u herkende? “Ja,” antwoordde de man, ik zag bananen. Allerlei andere dingen neonreclame bijvoorbeeld) waren hem geheel niet opgevallen. Dat viel compleet buiten zijn referentiekader.  Al had de reporter hem gevraagd goed op te letten: de weinige overeenkomsten met thuis, waren  wat hem opviel.

Daaraan moest ik vandaag denken toen ik de opnames bijwoonde van Sophie op 3 over transgender. De opnames zijn geslaagd, nu afwachten wat de operatieresultyaten zullen zijn. Er zal flink worden gesneden. Voor een uitzending van een drie kwartier is pakweg twee uur footage opgenomen. En op zich waren alle belangrijke elementen voor een goed gesprek en een goed programma. Het zal dus uiteindelijk van de regisseur afhangen. Lees verder

Na Harvey Milk

De film Milk (2008) van Gus van Sant en de documentaire The times of Harvey Milk (uit 1984 al) door Rob Epstein geven een goed beeld van het politeke en historische belang van deze supervisor (“stadssecretaris” aldus Van Dale). Een aantal argumenten blijven als een paal overeind staan en vragen om antwoord van de radicale fracties in de politieke strijd. En ik wil een antwoord geven wat homostrijd en transrechten strijd nou met elkaar te maken hebben. Want dat begint langzaamaan een steeds heikeler thema te worden. Lees verder

Queer activisme en humor

[singlepic=23,320,240,,center]Er is veel queer activisme al jaren lang. En veel activisten zijn heel serieus en zijn in hun strijd voor de juiste terminologie nog erger dan de ergste zeloten. Vandaag kwam ik echter een fraai afgekorte kritiek daarop tegen: de schrijver (m/v/a) vindt dat velen lijden aan AADD (Activist Attention Deficit Disorder).

No wonder we can’t seem to get anything accomplished. I’ve learned over the years that the liberal leanings of our community often lead to “Activist Attention Deficit Disorder.” We can’t focus long enough on our own collective problem to get anything done. Because everyone must be an idealist and “live [their] convictions” we are constantly hamstrung.

Wijze woorden. Vervang voor Europa dat liberal overigens maar even door radicaal.

In ditzelfde blog (sesw, south east south west) wordt via een verwijzing naar wikipedia’s lemma over LBGT een andere geweldige afkorting gesuggereerd voor het grote conflict over TGLB, LGTB, GBLT etc. De schrijver refereert aan het acronym FABGLITTER (from Fetish, Allies, Bisexual, Gay, Lesbian, Intersexed, Transgender, Transsexual Engendering Revolution)”. Dat is ooit gesuggereerd door het tijdschrift Anything that moves. Dit tussen 1990 en 2002 in San Francisco verschenen bi-blad noemde zichzelf naar het vooroordeel dat bi’s alles achter aan lopen dat beweegt (if only!). De wikipedia schrijver vermeldt nog even fijntjes dat ATM geen seks met dieren propageerde evenwel.

Of het FABGLITTER collectief een collectief kan zijn of moet zijn is een vraag die nog heftiger bestrden zal worden dan de vraag of dat voor LBGT geldt (zie bovengenomed AADD ;o). Ik kan me argumentn voor en tegen voorstellen en zal me waarschijnlijk – ingegeven door mijn dwarsheid, vooral aande pro-zijde opstellen (niet zonder hen gevoelig te willen maken voor de contra zijde overigens). Ben toch best een beetje een peacenik dan: geen ruzie maken alsjeblieft!